İmdat…İmdat…İmdat! Türkiye’de yaklaşık, 150.000 akademisyen, öğretim üyesi bulunmaktadır. Öğretmen sayımız ise yaklaşık, 1.000.000. (Bir milyon) Türkiye’de yaklaşık öğrenci sayısı; 20.000.000. (yirmi milyon) Bunlardan yaklaşık 5 milyonu lise, diyelim ki; 3 – 5 milyon da yüksek öğrenim de olsun. (http://www.hurriyet.com.tr/universiteli-sayisi-5-5-milyon-26025669 )
Uzun yıllar emek verilerek hazırlanan bir ilmi eserin baskı, satış sayısı ise: 1000-2000 (bin-ikibin)
Öğretim üyesi sayımız: 150.000, (yüzellibin) öğretmen sayımız, 1.000.000, (birmilyon) okuyabilir öğrenci sayımız, 10.000.000, (on milyon)
İmdat… İmdat… imdat!
…
“Roma Dönemi” dizisine kısa bir ara veriyor ve “Kısa yazı” ile gerçekte neyin kastedildiğini açıklıyoruz. Ki; Bizler neden bilgi toplumu olamadığımız, “kabak gibi” (*) ortaya dökülsün.
…
–Arife tarif gerekir mi?
-Gerekmez herhalde, eğer, “Arif” iseniz.
…
“Arif olmak!”
-“Âlim ile ârif arasında fark vardır. Meselâ Arabî nahv ilminin, (**) dil bilgisinin küllî kâidelerini bilen, bu ilmin âlimidir.
-Fakat bu bilgiyi yerinde zorlanmadan kullanabilen ise âriftir. (***)
…
-Halkımız, “Arif” midir?
-Yapılan son araştırmalara göre, Bir Alman, Fransız, Alman veya Japon’un (ortalama) bir yılda okuduğu 25 (yirmibeş) kitaba karşılık, Halkımız yedi (7) Yılda bir kitap okumaktadır.
O okunan kitap da, “Aşk romanı!”
Bu, tüm işimizi, “Bilgi” ile değil de, “Aşk” ile hallediyor olmamız anlamına gelmektedir. Bu “Aşk” her ne ise!
…
Türkiye bu manada gelişebilir, “Bilgi Toplumu” olabilir mi?
–Bu kafa yapısı ve anlayışlarla, N.h Olur?
…
“Yazının kısa”sı da “sözün kısası” gibi makbul müdür?
-Elbette, eğer, karşınızdaki “Arif” ise.
…
Özet;
–Bilmiyor, bilmediğimizi bilmiyor, sadece (affınızla) kusuyoruz.
İmdat…İmdat…İmdat!
Resim; Tarafımızdan düzenlenmiştir.
(*) “Tüm tarafları ile görünür olmak, Çıplak hali ile ortada sergilenmek”, anlamına gelen deyim.
(**) “Cümle bilgisi”, kelimelerin cümle içinde kullanılması ile ilgili kural.