Atatürk’ün Öğretmeni Şimon Zwi, (Şemsi Efendi) Yeni Devleti Kuran Kadrolar (4)

Yeni Devlet’in Türkçülük üzerine kurulan Fikri Temelleri, bildiğimizin aksine ağırlıklı olarak Türkler tarafından değil Sabataistler/Siyonistler tarafından atılmıştır.

Başlamadan üç önemli kaynağı konunun açılması ve araştırmacılara bir kapı açmak adına ekliyoruz :

1. Uluslararası Tarih Profesörü Marc David Baer, yazdığı “Selanikli Dönmeler Yahudilikten Dönenler, Müslüman Devrimciler ve Seküler Türkler” Kitabının, 138-139 sahifesinde konu ile ilgili aşağıdaki detayları vermektedir. alıntının devamı aşağıdadır. (*)

–“…Dönmeler farmasonlukta, ÎTC’de (İttihat Terakki Cemiyeti) , 1908 Meşrutiyet Devrimi’nde ve devrimden sonraki Osmanlı siyasetinde büyük rol oy­nadılar. Birçok kişi, ÎTC tarafından verilen kararların ve (dönme) Mehmed Cavid ve diğerleri tarafından gerçekleştirilen eylemlerin, Osman­lı İmparatorluğu’nun dağılmasına ve onun yerine Türkiye Cumhuriyeti’nin kurulmasına yol açacak olaylar zincirini hareke­te geçirdiğine işaret etmiştir,..”

2) “İngiltereli Yahudi Barnet Litvinoff…Dönmelere dâir şu hu­susları kaydetmiştir:

“Sabatayistler, zahiren Müslüman görünmekle beraber, gizliden gizliye Yahudilikle amel ederler. Sâdece kendi aralarında evlenirler ve çocuklarının, kudsiyetleri artmış olarak sülâlelerini devam ettirmeleri için, k.d..  d.ğ.. neticelenen bir senevi bayram da ihtiva eden âyinler yaparlar.”

Müşârünileyh, müteâkıben, Yahudilerin, “Türklerin en garblılaşmışından daha garblı” olduklarını ve “Atatürk’ün ihtilâl- inkılâbını desteklemiş oldukları” nı ehemmiyetle kaydettikten sonra, tekrar Dönmelere temasla: “içlerinden, kavmiyetçi Kemalist hareketin birçok yüksek şahsiyetini çıkardıkları” ilâve etmektedir. (Kaynak : Barnet Litvinoff: “Un peuple particulier. Regard sur le monde juif d’aujourd’hui”, traduit de I’anglais par Rosine Fitzgerald, ed. Stock, Paris, 1970 [Londres 1969], pp. 260,261, 262.) Aktaran : ERTUĞRUL DÜZDAĞ. “Yakın Tarihimizde Dönmelik ve Dönmeler,sh. 189)  

3) “Jean Brunhes ve Camille Vallaux‘un Tarihin Coğrafyası adlı eser : “Dönmeler“ başlığını taşıyan yazı, (15 Ocak 1924 tarihli 5. sayı)

“MEŞRUTİYET İNKILÂBINI KİM YAPTI?

Yukarıda bahsi geçmiş olan Karakaşzâde Rüşdü’nün if­şaatı dolayısıyla çıkan basın münakaşasına Mihrab dergisi de, iki Fransız yazarının, Jean Brunhes ve Camille Vallaux’un Tarihin Coğrafyası adlı eserinden yaptığı bir tercüme ile katılmış­tı. “Dönmeler“ başlığını taşıyan yazı, derginin 15 Ocak 1924 tarihli 5. sayısında çıkmıştı. Son satırları:

Kapancılar, Selânik şehrinde yaşayan kavimlerin içinde en zekileridirler. Ittihad (Terakki)  Komitesine büyük mikyasta intisap etmişlerdir. Hülâsa olarak: Genç Türk inkılâbının büyük kısmını idare eylemişlerdir. Bu inkılap esas itibariyle, Dönmeler yani hâricen İslâmiyet’e katılmış görünen, fakat hakikatte İslâmiyet’le mücadele eden ve İslâm’la münasebetleri ancak görünüşe inhisar eden Yahudiler tarafından yapılmıştır.

Bilhassa riyâkârca Türk kıyafetine bürünmüş olan ve aslen Yahudi olup Türklük iddiasında bulunan bu kimselerin, Türklerin bugünkü mukadderatlarının vücuda gelmesinde büyük mikyasta dahl ü tesiri olmuştur.” (Aktaran : ERTUĞRUL DÜZDAĞ. “Yakın Tarihimizde Dönmelik ve Dönmeler,sh. 237)  

…

Kalınan yerden devamla;

Sabetaycı Eğitim Kurumları

Eğitim bir ulusun, bir cemiyetin, bir cemaatin ya da en küçük toplumsal yapı taşı olan aile kurumunun nesiller boyunca yaşamasını temin edecek, gelecekte geçmişe ait değerleri yaşatacak en önemli faktördür. O kadar ki, aileden ilk kez ayrılan bireyin ilk sosyalleştiği aile dışı kurum onun okuduğu okul olmaktadır…

Ondokuzuncu yüzyılın ikinci yarısından itibaren Osmanlı toplum ve siyasî hayatında yaşanan gelişmeler, devlet içindeki unsurların kendi kaderlerini tayin etme arzularının doğmasına yol açmıştı.

Ancak o yıllara kadar ne yazık ki modern bilimlerin okutulduğu okullar yerine öğretim üyeliğinin babadan oğula geçtiği, dinî bilgilerin öğretildiği bir sistemin benimsendiği görülmektedir. Burada tek egemen güç devletti.

Nitekim her ne kadar dil, örf ve adetlerini yaşam alan konusunda oldukça serbest olan etnik gruplar, kendi okullarına sahip olamadıkları için kültürel bir olgu olarak varlıklarını gösterememekteydiler.

Özellikle Batılı anlamda eğitimin ortaçağ sonrası Avrupa’sında kazandığı başarıların bu toplumların ilerlemesi konusunda sağladığı faydalar da gözönüne alındığında gerçek apaçık ortaya çıkmaktaydı.

Nitekim salt Osmanlı otoritelerinin de mülkiye, Bahriye ve tıbbiye gibi daha sonra ülkenin kaderini derinden etkileyecek okullar kurmuş olmaları, çok geç kalınmış olsa da konunun ne kadar önem arzettiğinin bir göstergesi olarak karşımıza çıkmaktadır. Daha sonraları doğacak olan İttihat ve Terakki Hareketi’nin de bu yapılar içinden doğduğu ve bir döneme damgasını vurduğu bilinmektedir.

…İşte tüm bu olayların yaşandığı bir sırada giderek dinsel otoritesini kaybeden Sabetaycı topluluklar da eğitimin önemini kavramışlar ve bu konuda çabalar içine girmişlerdir.

Bu çabaların hiç kuşkusuz ki en önemlisini o yılların aslında bilgin bir Kabbalisti ve din adamı olan Şemsi Efendi (Şimon Zwi) yapmaktaydı.(1)

Cemaat gençlerinin ne denli bir sorunla karşı karşıya kaldığını gören Şemsi Efendi, bir müddet sonra kendi düşüncelerini Sabetaycı topluluk içinde duyurma çabasına girişti.

Bu çaba bir “anda o denli taraftar topladı ki, insanlar adeta onun fikirlerine yapıştılar, ancak kendisi tamamen kendi imkânları ile Selanik’te ilkokul seviyesinde bir kurumu da kurdu. Aslında onun esas ve birincil amacı Sabetaycı hareketin doğumundan İtibaren Ladino’yu ana dil olarak benimseyen bir topluluğun kaderini değiştirmekti, çünkü giderek “dönme” adı altında aşağılanan bu cemaat üyeleri o yıllarda kendileri aleyhindeki bir  tepki ile karşı karşıya kalmışlardı.

O kadar ki hemen hemen hiçbir cemaat üyesi Türkçe konuşamamaktaydı ve bunun da neticesinde içe kapalı bir dinî yapı yaşanıyordu. Halbuki bu durum ne yazık ki hiç istenmeyen sonuçların ortaya çıkmasına yol açıyordu. Hareketin ilk yıllarında özellikle Avrupa’daki Yahudi toplulukları ile kurulan ilişkiler sonucunda sürekli bir bilgi ve yenilik akışı sağlanmaktaydı. Ama inançlarının gerekli kıldığı gizlilik bir müddet sonra giderek içe kapanarak dış dünyâ ile ilişkilerini kesmelerine neden olmuştu.

Sonuçta içerdiği reformist karakterini tamamen kaybetmiş bir topluluk ortaya çıkmıştı. Bu nedenle hiç vakit kaybetmeden tedbirler alınmalıydı, İşte böyle bir anda ortaya çıktı Şemsi Efendi,  almış olduğu Batılı eğitimin de etkisiyle bir süre sonra okulu Selanik’te önemli başarılar kazanmıştır.

Atatürk de sadece cemaat üyesi kişilerin kabul edildiği bu okulda bir süre okumuş ve orada verilmeye çalışılan Batılı anlayıştan etkilenmiştir, bunu daha sonraki fikirlerinde de görmekteyiz..”(2)

“..Şemsi Efendi ilk olarak böyle bir hamle yaparak, hem Sabetaycı toplulukları eğitim yoluyla bir araya getirmeyi amaçlıyor ve hem de yetişen yeni neslin nitelikli ve sözsahibi olmasını arzu ediyordu. Fakat bir süre sonra Kapancılar kendisine maddî yardım vaad ederek okulunu bir başka şekle soktular ve çok sonralar da kendisini sadece birleşme fikrinden dolayı dışladılar.

O da diğer gruba, Karakaşlar’a gitti ve böylelikle de Feyziye Mektepleri doğmuş oldu. Karakaşlar kendisine o kadar hürmet ettiler ki, onu kendi Kabbalitik dünyalarına da soktular..” (3)

www.canmehmet.com

Devam edecek…

Kaynaklar :

(*) “…Dönmeler farmasonlukta, ÎTC’de, 1908 Meşrutiyet Devrimi’nde ve devrimden sonraki Osmanlı siyasetinde büyük rol oy­nadılar. Birçok kişi, ÎTC tarafından verilen kararların ve (dönme) Mehmed Cavid ve diğerleri tarafından gerçekleştirilen eylemlerin, Osman­lı İmparatorluğu’nun dağılmasına ve onun yerine Türkiye Cumhuriyeti’nin kurulmasına yol açacak olaylar zincirini hareke­te geçirdiğine işaret etmiştir, insanlar Dönmelerin basitçe Yahu­diler olduklarını varsaydıkları için, bu rolle ilgili birçok komplo teorisi ürettiler. Dönmeler Yahudilerle aynı olmadıkları, kendi­lerini Yahudi kabul etmedikleri ve onları Yahudi kabul etmeyen Yahudilerle yakın ilişkiler kurmadıkları için, her ne kadar açık­ça belliyse de, yine de onların bir Yahudi komplosunun parçası ya da taraftan olmadıklarım belirtmemiz gereklidir. Yine de, her yerde Yahudi düşmanlar gören ve karşı çıktıkları her şeyin ardın­da Yahudilerin olduğu görüşünü benimseyenler için, bu gerçek­ler fazla anlam ifade etmeyecektir. Kabaca aynı dönemde yaşanmış bir olay, 1917 Bolşevik Devri­mi ele alınarak, Yahudi kökenli insanların gerçek ve hayali rolle­ri üzerine faydalı bir karşılaştırma yapılabilir. Ateist olmasına ve görünürde Yahudi kökeni bulunmamasına rağmen Lenin (önce­den Vladimir Hyich Ulyanov), Yahudi karşıtları tarafından “Yahu­di Lenin” olarak adlandırılmış ve Bolşevik Devrimi “Yahudi Bol­şevik Devrimi” olarak anılmaya başlanmıştı. Karl Mars’ın (ka­pitalizmi Yahudilikle özdeşleştirmiştir) ve Lenin in yoldaşı Lev Troçki’nin (önceden Lev Davidovich Bronstein) Yahudi olma­ları, bu görüşü desteklemiştir. Gerçekte, Yahudiler Rus devrim­ci hareketine, ülkenin nüfusundaki paylan göz önüne alındığın­da daha büyük bir oranda katılmış ve devrim sürecinde önem­li role sahip olmuşlardı. Parti liderleri, teorisyenler ve gazeteci­ler olarak iyi temsil edilen Yahudiler, tıpkı Osmanlı İmparatorluğu’ndaki Dönmeler gibi, “Rus İmparatorluğumdaki en devrimci ulusal grup” kabul edilmişlerdi. Lenin’le birlikte 1917’de mühürlü trenle Almanya topraklarından geçerek İsviçre’den dönen kişile­rin neredeyse üçte ikisi Yahudi’dir; bir süre İstanbul’da ikamet etmiş ve Jön Türklerle yakın ilişki içinde olan, Yahudi kökenli, devrimci milyoner Alexander Parvus (Israel Lazarevich Gelfand ya da Helphand), Lenin’in dönüşünü ayarlamıştır. Başlangıç­ta Lenin’e en yakın Bolşevik liderleri, Grigory Zinoviev, Lev Kamenev ve Yakov Sverdlov Yahudi kökenlidir. Lenin’in kraliyet ai­lesinin öldürülmesi emrinin yerine getirilmesi görevini üstlenen­ler, Sverdlov ve içlerinde çan vurduğunu iddia eden kişi de bulu­nan diğer iki adam Yahudi soyundan gelmektedir. Devrimin ardından başlayan içsavaş süresince, ordu, parti, meclis ve gizli polislik görevlerini yerine getiren Yahudi kökenli erkek ve kadın­ların parti içindeki oranlan da, genel nüfusa oranla daha yüksek­tir. Önemli olan, bu önde gelen komünistlerin hiçbirinin Yahudi olmak istememesidir; kendilerini Yahudi kabul etmemiş, Yahudiliklerini (geçmişe ait bir şey olarak) geride bıraktıklarına inanmışlardır. Troçki milliyetinin “Sosyal Demokratlık” olduğunu ilan etmişti. (Dönme) Doktor Nâzım bazı açılardan İTC’nin Troçki’si olarak düşünülebilir..” (“Selanikli Dönmeler Yahudilikten Dönenler, Müslüman Devrimciler ve Seküler Türkler” Marc David Baer Sahife : 138-139)

**Metin içerisindeki Vurgulamalar tarafımızdan yapılmıştır.

(1) Evet Ben Selanikliyim, Ilgaz Zorlu,  A.g.e; sahife; 115

(2) A.g.e;  Sahife;116

(3) A.g.e;