Tarih Felsefecisi (Uygarlıklar ustası) anlatıyor; “1922’den beri Türkler İslâmî inceliklerle alay etmek için ellerinden geleni yaptılar, yine de, Türkleri küstah olarak ilân eden diğer Müslümanlar arasında bile saygınlıkları arttı. İşte bu yüzden bugün Türklerin oldukça kararlı yürüdükleri milliyetçilik yolunda, yarın diğer Müslümanların aynı biçimde yürümesi olası gözüküyor. Araplar ve İranlılar şimdiden gönüllü.
Oldukça uzak olmalarına rağmen “Zealot” çu (*) Afganlılar bile aynı yolda yürümeye istekli. Gerçekte, milliyetçilik Müslümanların içine düştükleri bir oyun; Müslümanların büyük bir çoğunluğu için milliyetçiliğin kaçınılmaz sonucu, Batı dünyasının proleter kalabalığı içinde erimek olacaktır.
“Panislâmizm”in (**) bu yeni görünüşü, Halifeliği yeniden diriltme atılımlarının başarısızlıkla sonuçlanmasıyla doğdu. XIX. Yüzyılın ilk çeyreğinde, Halifelik unvanını Topkapı Sarayı’nın sandık odasında bulan Sultan II. Abdülhamit, onu kendi kişiliğinde “Panislâma” duyguyu canlandırmak için kullandı.
1922’den sonra, Mustafa Kemal ve arkadaşları yeniden diriltilen bu halifelik kurumunu kendi radikal “Herodian”a (***) siyasal görüşlerine yakın bularak, önce halifeliği lâik bir kurum durumuna getirdiler ve sonra tamamıyla ortadan kaldırdılar.
Türkiye’deki bu hareket diğer Müslümanları üzdü ve 1926’da Kahire’de tarihsel İslâmî bu kurumu, çağın koşullarına uydurmanın yollarını araştırmak üzere bir konferans düzenlemeye zorladı. Bu konferansın belgelerini incelediğinizde, halifeliğin öldüğüne inanacaksınız. Bunun en büyük nedeni elbette ki “Panislâmizm” in uykuda olması. (1)
…
Uygarlıklar konusundaki çalışmaları ile tanınan Arnold Toynbee özetle ne demektedir:
-1922’den beri Türkler İslâmî inceliklerle alay etmek için ellerinden geleni yaptılar,
-Türklerin oldukça kararlı yürüdükleri milliyetçilik yolunda, yarın diğer Müslümanların aynı biçimde yürümesi olası gözüküyor. Araplar ve İranlılar şimdiden gönüllü. Afganlılar bile aynı yolda yürümeye istekli.
-Gerçekte, milliyetçilik Müslümanların içine düştükleri bir oyun; Müslümanların büyük bir çoğunluğu için milliyetçiliğin kaçınılmaz sonucu, Batı dünyasının proleter kalabalığı içinde erimek olacaktır.
-1922’den sonra, Mustafa Kemal ve arkadaşları yeniden diriltilen bu halifelik kurumunu kendi radikal “Herodian”a (***) siyasal görüşlerine yakın bularak, önce halifeliği lâik bir kurum durumuna getirdiler ve sonra tamamıyla ortadan kaldırdılar.
Bu noktada bir açıklama gerekmektedir.
Avrupa Birliği’ne üye –kimi- ülkelerin, Türkiye’nin Avrupa Birliğine katılmasına “Hayır!” demelerindeki nedenleri arasında:
Amerika’nın, Türkiye’nin Avrupa Birliğine girmesinin istemesinin arka planında, Türkiye’nin (Amerika’nın) “Truva atı” olarak görülmesi vardır.
Devam edecek…
–Kabe, Çankaya ve….
–Kemalizm… Yalnız yaşamak dinini aşılayan ve bütün prensipleri ekonomik temeller üzerine kuran bir dindir.”
Bu “yeni dine” elbette “yeni bir kıble” de lâzımdı.
Onu da Kemalettin Kamu buluyor:
“Ne örümcek, ne yosun
Ne mu’cize, ne füsun.”
Kâbe Arab’ın olsun
Bize Çankaya yeter!”
Resim : Tarafımızdan düzenlenmiştir.
Açıklamalar;
(*) Zealot:Yabancı birisi karşısına son model silahlarla çıkıp üstün taktiklerle savaşa giriştiğinde ve bu karşılaşma durumu kötüye gittiğinde kendi geleneksel savaş taktiklerini titiz şekilde uygulayandır.
(**) Pan-İslamizm: ilk olarak 19. yüzyılda İslam liderleri tarafından ortaya atılmış, Müslüman nüfusun fazla olduğu tüm ülkelerin tek bir çatı altında birleştirilmesi düşüncesidir. Osmanlı Devleti’nin çöküş döneminde Avrupa’nın saldırılarına karşı bir kurtuluş düşüncesi olarak görülmüştür.
(***) Herodian: Kendisinden hünerli ve daha iyi silahlanmış birisiyle karşılaştığında geleneksel savaş taktiklerini bırakarak düşmanın taktik ve silahlarıyla savaşmayı öğrenen insandır.
Kaynaklar;
(1) “UYGARLIK YARGILANIYOR”, ARNOLD J. TOYNBEE , Îkinci Baskı :2011 ÖRGÜN YAYINEVİ, Sahife:179